بررسی شیوع آلودگی لیشمانیایی جوندگان صحرایی کاشان سال ۱۳۷۴

سابقه و هدف: نظر به افزایش تعداد موارد ابتلای سالانه لیشمانیوز جلدی در شهرستان کاشان و گزارشات مبتنی بر وجود آلودگی لیشمانیایی در جوندگان و به منظور شیوع آلودگی در موش های وحشی مناطق بیابانی کاشان این مطالعه در سال 1374 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق به روش توصیفی بر روی جوندگان زنده صید شده منطقه صورت گرفت. جوندگان وحشی با استفاده از تله های زنده گیر فلزی صید گردیدند. به روش سمباده زنی از گوش آن ها نمونه برداری شد و پس از رنگ آمیزی، انگل لیشمانیا در آن ها مورد شناسایی قرار گرفت. به منظور تعیین شیوع آلودگی در جامعه جوندگان، فاصله اطمینان محاسبه گردید. یافته ها: از مجموع 736 تله تعبیه شده، جمعا 121 جونده کوچک در 6 گونه شناسایی و اکثریت جوندگان صید شده را rhombomys opimus به تعداد 73 سر (60.3%) meriones libycus تعداد 41 سر (33.9%) تشکیل می دادند. meriones vingradovi به تعداد 4 سر، gerbillus nanus و gerbillus cheesmane و rattus rattus نیز هر کدام به تعداد یک سر صید گردیدند، از بین جوندگان صید شده تنها r.opimus به انگل لیشمانیا آلوده بود. بیست و سه سر (31.5%) از بین حداقل rhombomys در یک یا هر دو گوش آلوده بودند. مقدار شیوع آلودگی در rhombomys برابر با 20.8 تا حداکثر 42.1 درصد برآورد می گردد. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بسیار بالای آلودگی لیشمانیایی در rhombomysها، توصیه می گردد ضمن تحقیقات بیشتر، اقدامات کنترلی روی این نوع جونده اعمال شود تا از آلودگی بیشتر به لیشمانیوز جلدی در انسان جلوگیری به عمل آید.